Matyáš Chochola jest najwybitniejszym eklektycznym artystą współczesnej czeskiej sceny artystycznej, plasującym się wśród 25 najlepszych współczesnych czeskich artystów według J&T Art Index. W swoim projekcie „Cnoty i słabości naszych czasów / 300 lat później” prezentuje charakterystyczną reinterpretację dwunastu alegorii inspirowanych kultowymi rzeźbami Matyáša Bernarda Brauna w Kuks. Wykorzystuje nowoczesną technologię, w szczególności konkretny druk 3D, do tworzenia rzeźb o totemicznym i symbolicznym charakterze, które są powiązane z aktualnymi kwestiami ludzkich wartości i ich ambiwalencją, odzwierciedlając chaos i ambiwalencję naszych czasów. To, co dla jednego może być cnotą, dla innego może być wadą. Rzeźby nie mają ustalonych definicji, ich interpretacja pozostawiona jest widzowi, który może dostrzec w nich archetypiczne odniesienia do różnych kultur i epok – od antyku przez kubizm po brutalizm. Chochola nawarstwia nie tylko materię, ale i znaczenia. Różnorodność poszczególnych obiektów podkreśla ich obróbka: druk 3D uzupełniony jest ręcznymi interwencjami, barwieniem pigmentem i dodatkowymi elementami, nadającymi każdej rzeźbie autentyczności. Wystawa jest instalacją czasową, a artysta zamierza, aby rzeźby znalazły miejsce w przestrzeni publicznej, gdzie najlepiej współgrałyby z otaczającym je środowiskiem.

Jan Vičar jest wybitną osobowością czeskich sztuk wizualnych i laureatem licznych nagród, w tym Nagrody dla Wolnej Grafiki Akademii Francuskiej (Institut de France, Académie des Beaux-Arts), Nagrody Narodowej Włoch (1. Nagroda Premio Leonardo Sciascia Milano) oraz Nagrody Vladimíra Boudníka. W Centrum Sztuki Współczesnej EPO1 prezentuje swoją największą jak dotąd wystawę zrealizowaną w Czechach.

Podejście artysty do jego twórczości jest czysto organiczne i eksperymentalne. Używa technik graficznych, zwłaszcza drzeworytu, linorytu i druku drzeworytniczego, które czerpią z klasycznych zasad. Wielkoformatowa prasa, którą sam zbudował, pozwala mu drukować monumentalne prace, przekraczając w ten sposób zwykłe techniczne ograniczenia tradycyjnego druku. 

Jego prace znane są z mrocznej atmosfery i struktur narracyjnych. Poszczególne prace często łączą rzeczywistość z surrealistycznym światem, tworząc niejednoznaczną i specyficzną atmosferę, pozostawiając widzów w stanie pewnego napięcia i niepewności. Drzeworyty i linoryty Vičara przełamują klasyczne granice między drukowaną formą a ostatecznym wrażeniem. Ta świadoma zmiana sprawia, że sama matryca staje się ostatecznym dziełem sztuki, podkreślając jego nieortodoksyjną pozycję w dziedzinie współczesnej grafiki.

Poprzez swoje grafiki, pełne silnych emocji i historii, przynosi schronienie i tworzy dzieła, które są zarówno enigmatyczne, jak i emocjonalnie przekonujące.

Projekt wystawy RAJ UTRACONY odzwierciedla stosunek do doświadczenia jako stanu transformacji poprzez prace czterech pokoleń artystów. W swoich pracach trzech malarzy i jedna malarka zajmują się przede wszystkim tym, jak zmienia się postrzeganie czasu w odniesieniu do przedmiotowości i figuracji. Istotną rolę odgrywa okres dzieciństwa, w którym kształtują się podstawy dorosłej osobowości. Coś zostaje bezpowrotnie utracone i poświęcone, aby coś innego mogło powstać i dalej się rozwijać. Dzieciństwo to nie tylko wspomnienia, ale także pierwsze gry społeczne, pierwsze niekontrolowane emocje i różne środowiska, w których dziecko dorasta i które go stymulują. Stosunek do rzeczywistości zmienia się z czasem. Zaabsorbowanie światem, które pokazuje pewne iluzje pewności, pęka w późniejszym życiu. Odwrotna strona wiedzy przywraca człowieka do innego, wyobcowanego świata, w którym nie jest już tak łatwo się poruszać jak wcześniej. Tym bardziej ten „nowy” świat odzwierciedla naturę i charakter jednostki, których korzenie sięgają dzieciństwa. Beztroska zabawa i swobodna weryfikacja rzeczywistości przekształca się w jakościowo inną egzystencję o różnej intensywności, czasem wręcz magicznie widmową. Życie staje się gęstsze, przeczesując nurt zwątpienia i melancholii. Są one następnie wpisywane w inaczej ustawioną percepcję. Sceptycyzm obecny w pracach jest czasami przecinany ironią, poczuciem absurdu lub czarnym humorem.

Centrum Sztuki Współczesnej EPO1 zaprasza na wystawę Fresh Power – motywy i kierunki w sztuce rzeźbiarzy krajowych najmłodszego pokolenia.

Jednym z projektów Centrum Sztuki Współczesnej EPO1 jest stworzenie kolekcji Fresh Power, której zadaniem jest mapowanie twórczości rzeźbiarzy najmłodszego pokolenia, tj. artystów z czeskich szkół rzeźbiarskich, którzy ukończyli studia w 2018 roku lub później. Wystawa, która jest fundamentem tej kolekcji również nosi nazwę Fresh Power. Tworząc kolekcję unikamy selektywnego podejścia a naszym głównym celem jest nie tylko uchwycenie prac samych artystów, ale także różnorodności postaw artystycznych i inspiracji, mapowanie szerokiej gamy stylów czy wykorzystywanych materiałów. Chcielibyśmy uchwycić trendy przejawiające się w twórczości autorów pierwszej połowy XXI wieku, którzy pracują w Czechach lub na Słowacji.